Levensverhaal

Mijn expeditie

ACTIE!

Als klein meisje was ik al niet zo’n poppenmoeder. Ik hield van actie en het liefst in de natuur. Verzamelde door de dag heen genoeg prikkels als hoogsensitief persoon zodat ik na school graag alleen speelde. Dat toen nog niet begrijpend ging ik de dag erna weer vol over in actie. Ik wilde het immers ‘goed doen’. Vooral voor de juf, mijn ouders, opa en oma en iedereen om me heen. Dat maakte dat ik ook altijd in die, doodvermoeiende, actie schoot. Door dit overlevingsmechanisme gecombineerd met veel voelen werd ik al snel gezien als iemand die precies kon voelen wat nodig was. Braaf, luisteren en als een ander negatieve aandacht vroeg, zorgde ik voor de positieve. Ik was van het harmonie model en het voelde lange tijd alsof onenigheid altijd automatisch op mijn to-do list kwam: orde scheppen, liefde brengen en opnieuw verbinden. Op die manier leek ik een soort van controle te hebben over mijn leven. Door deze drang naar actie en presteren was mijn talent (of was het toch die enorme discipline?) voor sport een mooie uitkomst. Ik kon daarmee al die veeleisende stemmen in mijn hoofd tot de orde roepen. Doorzetten, pijn is een emotie dus gewoon knallen en alles geven. Met die motto’s heb ik jarenlang gepresteerd. Maar toen….

WERD ER EEN MOEDER GEBOREN

Ik raakte zwanger. Het moment waarop ik uitgenodigd werd om oprecht contact te maken met mijn lichaam. Voelen in plaats van beredeneren. Het zal je waarschijnlijk niet verbazen dat de relatie met mijn lichaam (nog) niet het niveau van een gezonde liefdesrelatie weerspiegelde. Sterker nog, ik nam het altijd voor lief. Daar kwam ik achter toen mijn lichaam op die bewuste dag aan de noodrem trok. Het had gefluisterd, harder gesproken en uiteindelijk geschreeuwd maar ik had niet geluisterd. Heb ik die keuze bewust gemaakt? Nee zeker niet. Ik weet inmiddels dat ik toentertijd gewoonweg niet beter wist.

VAN PRESTEREN NAAR REVALIDEREN

En daar lag ik dan, een kersverse moeder maar ik kon niks. Amper staan, niet zitten, niet lopen maar liggen. Teveel tijd waardoor mijn bekende kritische stem veel ruimte kreeg. Mijn sporten was mijn actie, mijn uitvlucht, mijn rust. En toen dat allemaal wegviel werd het behoorlijk zwart. Ik voelde me tekortschieten in alle rollen die ik vervulde in het leven. Nutteloos, machteloos en waardeloos. Zware termen die voor mij als waarheid voelde.

De noodzaak om het anders gaan te doen was gecreëerd. En toen was daar een eerste stap op het nieuwe pad. Het pad waarvan ik nog niet kon zien waar hij naar toe leidde. Maar ik koos voor het eerst mijn diepere gevoel, noem het intuïtie, te volgen. Ik gunde het mezelf. Het resterende pad rechtdoor was sowieso doodlopend geweest.

Ik voelde me tekortschieten in alle rollen die ik vervulde in het leven. Nutteloos en waardeloos. Noodzaak om het anders gaan te doen was gecreëerd.

PERSOONLIJKE ONTWIKKELING EN YOGA

Ik schreef een yoga docente aan en vanaf dat moment heeft yoga me letterlijk en figuurlijk in beweging gezet. Zowel fysiek als mentaal brengt het me dagelijks ruimte en rust. En laat het me zien waar ik nog naar mag kijken. Daar waar ik in 2013 nog de latten van het plafond aan het tellen was bij mijn eerste kennismaking met zwangerschap yoga, ben ik inmiddels zelfs Yin yoga docent. De yin omdat daar mijn grootste weerstand lag: zijn met wat is zonder hard te werken. Ik oefen nog steeds maar ben hierin zo enorm gegroeid. Als ik maar een klein percentage kan overdragen van wat het Yin pad mijn gebracht heeft, is mijn missie geslaagd. Die ruimte zelf creëren, vanuit balans, gun ik gewoonweg iedereen!

Tot dusver mijn fysieke insteek want mentaal was er niks mis met me toch? Ik vond het lastig in te zien en toe te geven dat het gewoonweg slecht met me ging. Op die momenten keerde ik naar binnen. Niemand lastigvallen want die oordelen over mezelf waren te hardnekkig. Wat moest die ander wel niet denken? Ik was toch altijd die stoere, krachtige, sportieve en positieve meid? Door mijn revalidatie periode, mijn yoga opleiding en mijn startende moederschap waren er echter zoveel thema’s de revue gepasseerd dat ik al (onbewust) volop bezig was met mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik heb zoveel geleerd uit eigen ervaring! Ik kwam erachter dat ik een stuk speelsheid en lichtheid was verloren. Ironisch genoeg was het zo donker omdat ik mijn emoties nooit in het licht had gezet. Ik zag mijn emoties als zwak maar weet inmiddels dat mijn kwetsbaarheid juist mijn kracht is. Of liever gezegd mijn raakbaarheid. Ik ben bereid om raakbaar te zijn voor wat het leven me bied. En dat is niet alleen de vrolijke, serene energie. Ik ben oké zoals ik ben, ook als ik even niet topfit aan de start verschijn of nee zeg tegen een ander. Ik weet inmiddels keuzes te maken die me voeden, me van energie, plezier en lichtheid voorzien. En dat gun ik iedereen!

En dan toch….overspannen!

Ik las meer dan 50 boeken over persoonlijke ontwikkeling, zelfhulp boeken en psychologie. Ik nam deel aan diverse meerdaagse (leiderschaps) trainingen, webinars, seminars en volgde 2 jaar een opleiding persoonlijke ontwikkeling en verwachtte dat ik door al die kennis een ‘beter leven’ ging creëren. Ik had een enorm verlangen naar rust en energie.  En trapte in de illusie dat het leven volledig maakbaar zou zijn. Sterker nog, zodra ik 100% verantwoordelijkheid zou nemen zou ik volledige controle hebben dacht ik. Ik dacht echt dat ik het leven kon gaan controleren. Ik sloeg door in de volledige verantwoordelijkheid bij mezelf te leggen, zelfs als ik geen invloed had. Dat maakte dat ik alleen maar nog harder ging werken, me nog schuldiger voelde, me nog dommer voelde dat het mij niet lukte en dat zorgde voor een overspannenheid. Ik was alsmaar in de doe modus, de harde werk modus, de mega yang (mannelijke energie). Het elastiek, mijn elastiek van het leven was continu op volle spanning totdat er echt geen enkele flexibiliteit en rek meer in zat. Ik wees mezelf en het leven zoals het was, af. Ik viel weer uit…
Deze keer kwam het grootste en belangrijkste inzicht: in beweging komen is altijd een goed idee maar het mag ook vanuit zachte kracht, vanuit yin (vrouwelijke energie), vanuit mildheid naar mezelf. Dus niet alleen vanuit hard werken en presteren maar vanuit jezelf toestaan te zijn met wat is. Zonder te verdrinken in de slachtoffer rol of juist weer heel hard los gaan te laten. Want ook dat is werken.
Het leven komt zoals het komt, daar heb je geen invloed op. Je hebt wel invloed hoe je ermee omgaat. Ik geloof dat de eerste stap dan is ‘ermee zijn’. Een stap die ik standaard oversloeg want daar zaten vaak ingewikkelde emoties waar ik me geen raad mee wist. Dus ging ik hard werken. Maar vanuit de mildheid gun ik mezelf tegenwoordig tijd en ruimte om van daaruit te gaan voelen en ervaren welk middel mij kan helpen naar een lichter leven. En dat gun ik iedereen, dus heb ik mijn lessen en middelen gebundeld in mijn nieuwe levenswerk en onderneming: Expeditie E!

Expeditie E

‘omdat DOEN het nieuwe DENKEN is en ERVAREN het nieuwe LEREN’

Vanuit het onderwijs als gymdocent naar yoga docent en coach sport & bewegen bij een trauma centrum. Mijn intuïtie stuurde me steeds meer de kant op van persoonlijke ontwikkeling gecombineerd met beweging. En vanuit mijn pad, mijn brede ervaring en mijn verlangen is Expeditie E geboren. Expeditie E is voor mij de ultieme samenkomst van bovenstaand waarin ik dappere deelnemers begeleid in hun expeditie. Door ze te laten doen en ervaren zodat ze vanuit dat ‘weten’ (nieuwe) keuzes kunnen maken. Altijd in beweging blijvend zodat je kan ervaren dat vastzitten slechts een illusie is. En geloof me, zodra je dat ervaart, echt doorvoelt, ontstaat er zoveel rust en ruimte en vooral (zelf)liefde. Het is bewegen zonder hard te werken maar wel te gaan trainen vanuit zachte kracht. Het heeft mij behoorlijk wat jaren gekost omdat echt te mogen ervaren en te doorvoelen wat ik deed. Om vervolgens daarna nieuwe bewuste keuzes te maken.

Dat is oké, ik had die tijd nodig en ben dankbaar voor mijn proces. En zo geloof ik dat ieder zijn of haar eigen proces doorloopt. Ik zat jaren in mijn hoofd te werken en pas toen ik ging doen en ervaren kwam er echt beweging. En dat gun ik jou ook!

Daarom bied ik met Expeditie E een uniek traject aan voor jouw eigen expeditie op weg naar persoonlijke groei en bovenal liefde!

Ik hoop je snel te ont-moeten,

Lieve groet,
Evelien

Misschien is het tijd om te zijn wie je bent
Om te voelen wat je nodig hebt
Om te ervaren wat je verlangt van jezelf, van het leven
Kus jezelf wakker…Het is tijd om je plaats in te nemen